Odmiany znamion barwnikowych

Zmiany barwnikowe na skórze nie mają jednorodnego charakteru. W zależności od ich kształtu, pochodzenia, a nawet barwy, wyróżniamy kilka grup znamion barwnikowych. Czym się różnią?

Zmiany w okolicach paznokci najczęściej występują w postaci pasm w kolorze brązowym lub czarnym. Usytuowane są one wzdłuż płytki paznokciowej i są bardzo charakterystyczne. Trudno je jednak w prosty sposób zdiagnozować i odróżnić od czerniaka. Zazwyczaj zaleca się więc ich jak najszybsze chirurgiczne usunięcie.

Odmiana wrodzona znamienia barwnikowego jest z kolei znacznie większa od pozostałych znamion. Jej powierzchnia jest często brodawkowata, a kształt może być nierównomierny. Może też być porośnięta włosami. Samo w sobie znamię nie jest groźne, ale może się uzłośliwić, więc często polecane jest ich.

Znamię Suttona (halo nevus) pojawia się głównie u dzieci i ma skłonności do regresji. Jest otoczone odbarwieniem i może towarzyszyć bielactwu. Nie jest jednak kancerogenne, więc w przypadku gdy ryzyko wystąpienia nowotworu jest tylko teoretyczne, nie prowadzi się jego leczenia. Można je jednak wyciąć.

Znamię błękitne charakteryzuje się natomiast głęboko umiejscowionymi w skórze komórkami barwnikowymi. Najczęściej pojawia się na rękach, nogach oraz na twarzy. Może być czarne, przechodząc w jaśniejsze kolory, nawet do błękitu. Bardzo rzadko przekształca się w czerniaka.

Znamię Spitz często nazywane jest czerniakiem młodzieńczym, ale to myląca nazwa. Nie ulega ono bowiem zezłośliwieniu. Swą – niezbyt trafną i na szczęście coraz rzadziej używaną – nazwę zawdzięcza jednak podobieństwu w obrazie histologicznym do czerniaka. Znamię Spitz najczęściej jest pojedyncze, niekiedy otoczone niewielkimi guzkami. Ma kolor czerwonosiny i może występować na rękach, nogach oraz twarzy. Usuwane jest głównie ze względów estetycznych.

Znamię Reed rośnie bardzo szybko, co może powodować podejrzenia, że jest czerniakiem. Zaleca się więc wycięcie, by nie ryzykować błędnej diagnozy. Jest ono płaskie, ciemnobrązowe, a jego wielkość nie przekracza 1 cm. Lokalizuje się na rękach lub nogach.

Znamię dysplastyczne pojedyncze to z kolei kłopot 5- 8% ludzi rasy białej. W rodzinach może występować także zespół znamion dysplastycznych. Pojawiają się one bowiem na całym ciele, nawet na głowie, pod włosami. Tam najtrudniej je obserwować, a do tego cały czas są drażnione – podczas mycia, czesania itp. Ryzyko rozwoju czerniaka jest w takim przypadku bardzo duże. Zwłaszcza, że znamiona dysplastyczne osiągają nawet 15 mm. Mogą mieć nieregularne kształty, być płaskie lub wypukłe, a także mieć różne kolory. Diagnozuje się je głównie w początkowym okresie życia, pomiędzy 6 miesiącem, a 30 urodzinami. Niekiedy pojawiają się też później. W tym przypadku kontrola powinna być powtarzana nawet co 3 miesiące. Trzeba też bezwzględnie unikać nasłoneczniania.