Czym jest łupież pstry
Łupież pstry jest powierzchownym zakażeniem grzybiczym skóry, wywołanym działaniem drożdżopodobnego grzyba Malassezia furfur. We wczesnej fazie łupież pstry można pomylić z grzybicą tułowia, łojotokowym zapaleniem skóry i łupieżem różowym. W większości przypadków chorobę można łatwo rozpoznać na podstawie obrazu zmian skórnych bez konieczności dalszej diagnostyki.
Typowe dla tej choroby są występujące na karku, plecach i klatce piersiowej plamy: odbarwione lub o barwie brudnożółtej czy ciemnobrązowej. W obrębie zmian chorobowych obecne jest łuskowate złuszczanie się. Plamy początkowo mają średnicę kilku centymetrów, a następnie mogą zmieniać swoją wielkość i tworzyć nieregularne kształty. Zmiany typowe dla łupieżu pstrego mogą szerzyć się również ku bokom tułowia, czasem sięgając aż do pępka, ud czy górnych przyśrodkowych powierzchni ramion.
W większości przypadków diagnozę stawia się na podstawie obrazu klinicznego, jednak w postaciach o atypowym przebiegu czasami konieczne jest poszerzenie diagnostyki.
W celu potwierdzenia rozpoznania, pomocne jest badanie mikroskopowe zeskrobin pobranych ze zmian skórnych. Uzyskany preparat rozjaśnia się za pomocą wodorotlenku potasu (KOH)i następnie bada pod mikroskopem. Charakterystyczne dla tej jednostki są tak zwane ,,klopsiki z makaronem”, czyli liczne krótkie, grube strzępki grzybni, przemieszane z groniastymi skupiskami zarodników. W diagnostyce łupieżu pstrego nie stosuje się biopsji, gdyż badanie histopatologiczne nie daje żadnych rezultatów, a zmiany w postaci strzępków grzybni i zarodników są widoczne dopiero po wybarwieniu warstwy rogowej skóry hematoksyliną i eozyną podczas bardzo wnikliwych obserwacji.Również wyhodowanie grzybów z rodzaju Malassezia w warunkach laboratoryjnych jest trudne, gdyż nie rozwijają się one na standardowo wykorzystywanym do posiewów podłożu.
Nie wiadomo do końca, dlaczego grzyb Malassezia furfur, będący składnikiem flory skóry u większości ludzi, u jednych wywołuje łupież pstry, a u innych ludzi nie powoduje choroby. Zakażeniu sprzyjają wilgotna skóra bogata w lipidy oraz otyłość, nadmierna potliwość, noszenie ciasnego ubrania i niewłaściwa higiena osobista. Bardzo istotną rolę odgrywa wydolność układu odpornościowego – znacznie większym ryzykiem wystąpienia choroby obarczone są osoby po przeszczepach nerek, nosiciele wirusa HIV czy chorzy na AIDS. Ponieważ choroba jest skutkiem proliferacji w zasadzie właściwej flory skóry, wyeliminowanie grzyba Malassezja furfur jest praktycznie niemożliwe, stąd tendencja do nawrotów choroby u osób predysponowanych jest dość duża.
